مطالعه صفات تشریحی و ریزریختشناسی آویشن ایرانی (Thymus persicus)
Authors
Abstract:
آویشن ایرانی با نام علمی Thymus persicus یکی از گونههای بومزاد سرده Thymus از تیره نعنائیان است. بررسی ویژگیهای ریزریختشناسی فندقچه و گرده با استفاده از میکروسکوپهای نوری و الکترونی نگاره و صفات تشریحی برای بهدستآوردن صفات کمکی در شناسایی دقیق این گونه انجام شد. برگ در برش عرضی پشتی– شکمی، شامل اپیدرم یک لایه، دو تا سه لایه پارانشیم نردبانی فشرده، یک دسته آوندی بزرگ در محل رگبرگ میانی بههمراه دو دسته آوندی متوسط در طرفین و دو دسته کوچک در انتهای برگ که فیبرهای اسکلرانشیمی متراکم بهصورت کلاهک آوندی روی فلوئم وجود دارند. غلاف آوندی یک لایه و پارانشیمی و پوشش کرکی شامل کرکهای غیرغدهای تک تا پنج سلولی و بندرت کرکهای غدهای سپری شکل است. سطح فندقچه قهوهای، صاف بهشکل تخم مرغی و ابعاد 7/0 × 0/1 میلی متر و دارای برآمدگیهای ستارهای شکل است. دانه گرده شش شیاری، جورقطب، بهصورت مشبک است. متوسط طول قطبی و محور استوایی دانه گرده بهترتیب 4/40-4/37 و 1/28- 8/24 میکرون و این نسبت 5/1-3/1 میباشد. نتایج نشان داد که صفات تشریحی برگ و ریزریختشناسی بذر و گرده میتواند بهعنوان صفات کمکی در آرایهشناسی این گونه کاربرد داشته باشند.
similar resources
شناسایی و تایید مولکولی آویشن ایرانی (Thymus persicus) بر اساس توالیهای nrDNA ITS
آویشن ایرانی (Thymus persicus) یکی از گونههای انحصاری جنس Thymus است که در استانهای زنجان و آذربایجان غربی (تکاب و حومه) ایران رویش دارد. این گونه با داشتن برگهای باریک خطی شکل با کرکهای غیرغدهای بلند به همراه کرکهای غدهای تک سلولی کوتاه در بین سایر گونههای جنس آویشن به خوبی متمایز است. برای تعیین جایگاه تبارزایشی گونه آویشن ایرانی و روابط خویشاوندی آن با سایر گونهها و تایید مولکولی این ...
full textشناسایی و تایید مولکولی آویشن ایرانی (thymus persicus) بر اساس توالی های nrdna its
آویشن ایرانی (thymus persicus) یکی از گونههای انحصاری جنس thymus است که در استانهای زنجان و آذربایجان غربی (تکاب و حومه) ایران رویش دارد. این گونه با داشتن برگهای باریک خطی شکل با کرکهای غیرغدهای بلند به همراه کرکهای غدهای تک سلولی کوتاه در بین سایر گونههای جنس آویشن به خوبی متمایز است. برای تعیین جایگاه تبارزایشی گونه آویشن ایرانی و روابط خویشاوندی آن با سایر گونهها و تایید مولکولی این ...
full textاثر تنش خشکی بر صفات مورفولوژیک، میزان پرولین و درصد تیمول در آویشن (Thymus vulgaris L.)
تنش کمبود آب بهطور دائم یا موقت، در رشد و توزیع پوشش طبیعی گیاهان و در عملیات کشت، بیشتر از عوامل محیطی محدودکننده است. آویشن (Thymus vulgaris L.) از مهمترین گیاهان خانواده نعناع است و مصارف دارویی دارد. به منظور بررسی اثر تنش خشکی بر رشد، عملکرد و انباشت متابولیتهای سازگاری (پرولین) و مواد مؤثره آویشن (تیمول)، آزمایشی در شرایط کنترل شده گلخانه در قالب بلوک کامل تصادفی با چهار تیمار و چهار تکر...
full textبررسی تأثیر پرتودهی گاما روی صفات مورفولوژی و فیتوشیمیایی آویشن باغی (.thymus vulgaris l)
گیاه دارویی آویشن باغی(.thymus vulgaris l) متعلق به خانواده نعناعیان بوده است. تکثیر بذری مهم ترین روش تکثیر این گیاه می باشد از این رو درصد و سرعت جوانه زنی بذر نیز نقش مهمی در استقرار گیاهان دارد. استفاده از تکنولوژی تابش های یونیزه کننده در جهت تسهیل جوانه زنی و رفع رکود بذور و در نتیجه افزایش تولیدات کشاورزی و بهبود کیفیت آن ها در زمینه های مورفولوژی و فیتوشیمیایی از روش های نوین علمی می با...
مقایسه اثر مهاری اسانس گیاه آویشن مرتعی (Thymus Eriocalyx) و آویشن کوهی (Thymus Kotschyanus) با نیستاتین بر رشد کاندیداآلبیکانس
مقدمه: با توجه به شیوع عفونت های قارچی، طعم تلخ نیستاتین و نیاز به مصرف مکرر آن، جایگاه گیاهان دارویی و گرایش جهانی به طب گیاهی مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مهاری اسانس گیاهان آویشن مرتعی و آویشن کوهی بر روی رشد کاندیدا آلبیکنس و مقایسه آن با نیستاتین انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، حداقل غلظت مهاری و قارچکشی اسانس آویشن مرتعی و آویشن کوهی بر رشد کاندیدا آلبیکانس بررسی گردید...
full textمروری برگیاه آویشن (Thymus vulgaris L.)
آویشن (Thymus vulgaris L.) یکی از گیاهان تیره نعناعیان (Lamiaceae) است که در نواحی مختلف مدیترانه و برخی نواحی آسیا میروید و امروزه در مناطق مختلف جهان و از جمله در ایران کشت و تولید میشود. آویشن محتوی 8/0تا 6/2 درصد (معمولاً 1 درصد) اسانس است که قسمت اعظم آنرا فنلها، هیدروکربنهای مونوترپنی و الکلها تشکیل میدهند. تیمول جزء اصلی ترکیبات فنلی در گیاه آویشن است. از برگ آویشن در فرآورد...
full textMy Resources
Journal title
volume 25 issue 2
pages 145- 150
publication date 2019-12-22
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023